Orlando in vogelvlucht
Geplaatst: 23 jun 2013 16:47
Als je aan Orlando (Florida) denkt, denk je aan Disney World, Epcot, Seaworld, Legoland; oftewel pretparken. Maar Orlando heeft veel meer te bieden. Een Telegraaf reporter, beslist geen durfal, bezocht een paar andere hoogtepunten. Letterlijk!
Toch in het vervolg maar eens beter het reisprogramma lezen. Waar wij denken aan een paar verantwoorde uurtjes struinen tussen flora en fauna van het Florida Eco Park, blijkt het een 'nachtmerrie' van een hele dag te zijn, die in het teken staat van grenzen verleggen. In de ontvangstruimte worden we eerst gewogen, moeten we een formulier tekenen waarin staat dat de organisatie toch vooral nergens verantwoordelijk voor is en wordt er meegedeeld dat we beter nog even naar het toilet kunnen gaan, want ’daar’ kan het niet. Dat is het moment dat we voor het eerst nattigheid voelen en een lichte vorm van nervositeit.
Groene groep
’Daar’ is een open gebouw in de bush waar we met een safaribus naartoe worden gebracht, omgeven door een groot aantal hoge torens. „Wie zit er in de gele groep en wie in de groene”, vraagt de coördinator. Pffff, die groene zal wel op de safari gaan, zoals wij in gedachten hebben. Niet dus. De gele heeft een ’gemakkelijk’ zip line-programma en de groene groep het 'thrillseeker-parcours’. U raadt het al, wij behoren tot de groene groep. Door onze instructeur Mike worden we in een harnas gehesen, helm op het hoofd en daar gaan we. Het zweet staat ons nu al in de handen, ook omdat de temperatuur ’s morgens zo’n dertig graden is, met een hoge luchtvochtigheid.
Het gemakkelijke parcours is nog altijd heel zenuwslopend.
Even later staat het zweet ook op onze rug na het beklimmen van de twintig meter hoge toren, waar we met de Zip Line Rollercoaster beginnen omdat de gele groep het gemakkelijke parcours bezet houdt. „Bij de dip moet je je even optrekken”, onderwijst Mike ons, „maar daar kom je vanzelf achter.” De dip? Angstig kijken we of we die kunnen ontwaren, terwijl de eerste durfal hangend in het harnas aan een kabel met hoge snelheid het achtbaanparcours aflegt. Na nog wat „nee, ga jij maar voor”, moeten we er toch aan geloven. We gillen al voor de eerste bocht bij de dip waar je een klein stukje naar beneden valt, bij een heel grote dip, als we de bocht om slingeren, als we palen op ons af zien komen, kortom de hele lijn als een gillend speenvarken.
Datzelfde geldt als Mike ons later, zoals eerder beschreven, de diepte in laat vallen. Vervolgens moeten we ook nog eens weer een toren op en ’ins Blaue hinein’ stappen, om voor de grond afgeremd te worden. Tip van iemand die ons voorging: kijk nooit naar beneden. Gelukkig hebben we daarna even rust en worden we teruggebracht naar het hoofdgebouw voor de lunch. Het middagprogramma is bijna saai te noemen: een potje hangend fietsen en zippen van de ene toren naar de andere. We zijn immers ’volleerde’ zippers die geen angst meer kennen. Het begint zowaar leuk te worden, totdat in de namiddag onweer roet in het eten gooit. Minder enerverend is de ballonvaart de volgende ochtend in alle vroegte in de grootste luchtballon van Amerika. Er kunnen maar liefst vierentwintig passagiers mee. Het is onze eerste ballonvaart en eerlijk gezegd een beetje een desillusie. Het meest indrukwekkend is het klaarmaken van de ballon en de landing, die je in spanning afwacht gehurkt in de mand. De stilte die je in de lucht verwacht, wat velen als bijzonder ervaren, wordt overstemd door het gekakel van de passagiers en het inblazen van de warme lucht in de ballon. En het zicht op het vlakke landschap van Florida hebben we na een tijdje ook wel gehad.
Centrifuge
Nee, dan het indoor skydiven ’s middags. Hier kun je niet vallen, alleen omhoog geblazen worden. Toch ziet het er eng uit als we door het plexiglas van de windtunnel iemand zien worstelen om niet tegen de wand op te vliegen. „Het is belangrijk dat je relaxed blijft en goed doorhangt, dus je bekken naar beneden en je kin omhoog”, zegt Andrew tijdens de instructie. Ja lekker hoor, de zenuwen gieren ons door de keel. Maar wat geeft het een kick.
Bekken naar beneden, kin omhoog en handen relaxed in de wind die je omhoog blaast.
Door de wind in de tunnel is Andrew niet te verstaan, maar door middel van afgesproken tekens hebben we contact. Als de duim omhoog gaat, weten we dat het goed doen en er relaxed bijhangen. Bij de tweede sessie worden we al wat zekerder, totdat Andrew ons vastpakt en ons alsof we in een centrifuge zitten rondzwiert van boven naar beneden. Ook hier gillen we, maar dan van opwinding. Dat het kwijl ons uit de mond drupt en onze wangen op niet al te charmante wijze flapperen, mag de pret niet drukken.
Voor we in het vliegtuig richting Nederland stappen, staat er nog één waaghalzerij op het programma: hanggliding. Voor geen goud, hebben we altijd gezegd. Maar daar sta je dan, ofwel lig je dan, met je neus op de grond naar de grassprietjes te staren, knoop in de maag en te wachten op wat komen gaat. „Het vliegtuigje gaat ons zo optrekken naar ongeveer zeshonderd meter”, zegt Malcolm Jones – hangglider pur sang en eigenaar van de Wallaby Ranch – die naast ons in de hangglider ligt. We troosten ons met de gedachte dat we hem als instructeur hebben en dat we in Amerika zijn, waar ze er echt alles aan doen om het zo veilig mogelijk te maken, bang voor schadeclaims.
Het geluid van het vliegtuigje zwelt aan en daar gaan we, hobbel de hobbel over het grasveld, tot de hangglider los komt van de grond. Het duurt zeker een minuut of zeven voor we worden ’geloosd’. Wow, we voelen ons nu echt een vogel. Wat een stilte, wat is dit overweldigend. „Probeer zelf maar eens te sturen”, zegt Malcolm. Oké even dan, want we vertrouwen onszelf voor geen meter. Bovendien zijn we in ons hoofd bezig met de landing. Hoe zet je zo’n ding neer? Voordat we het weten, hobbelen we weer veilig en wel over de grasmat, trots omdat we het gedaan hebben, maar ook opgelucht dat ook deze thrillseeker erop zit. Nog even in de grote vogel over de oceaan en dan blijven we voorlopig met de voeten aan de grond.
Vanuit de luchtballon zie je pas goed hoe vlak Florida is en hoeveel meren er zijn
Doen
Orlando Balloon Rides, vertrek ’s morgens vroeg, prijs 175 dollar (op dit moment zo’n 132 euro) voor een volwassene en één kind onder de tien jaar, elk volgend kind 95 dollar, inclusief glas champagne en ontbijt. http://www.orlandoballoonrides.com
Wallaby Ranch staat bekend als een van de beste hangglidingscholen in de wereld. Je kunt er ook mountainbiken en wandelen en er is een camping met zwembad. Vlucht 175 dollar. http://www.wallaby.com
Het Florida Eco Safari is niet zomaar een park. Het zippen doe je in de natuur van het ongeveer 2 hectare grote Forever Florida Wildlife Conservation, waar je ook kunt paardrijden met een gids en overnachten. De Zip Line Experience zoals boven beschreven kost 135 dollar. http://www.floridaecosafaris.com
Iedereen kan indoorskydiven bij iFLY Orlando. Een sessie van twee keer inclusief instructie kost 60 dollar. orlando.iflyworld.com
Zippen kan ook in Gatorland, boven zo’n 1800 krokodillen en alligators. Een erg hoog pretparkgehalte, maar wie het spannend vindt boven krokodillen te zippen kan hier z’n hart ophalen. http://www.gatorland.com
Slapen
Orlando heeft in tegenstelling tot veel andere grote steden in Amerika een klein en overzichtelijk centrum, maar het is minder interessant om daar een hotel te boeken. Wij verbleven in het super-de-luxe The Ritz Carlton ten zuiden van Orlando, dicht bij shopping outlets, Disney World, Epcot en om de hoek Seaworld. Het heeft maar liefst 582 kamers en ligt in een parkachtige omgeving met meren. Het heeft een 18 holes golfbaan, ontworpen door Greg Norman, een spa en twee hoog aangeschreven restaurants (http://www.ritzcarlton.com). Prijzen liggen rond de 250 euro per nacht voor een standaard, doch zeer luxe kamer. Voor wie minder uit wil geven is er een keur aan hotels en motels in de omgeving.
Het enorme en super-de-luxe Ritz Carlton heeft bijna 600 kamers
Eten
Je kunt in Orlando prima lunchen en dineren en de service is hoog. En ook hier is de trend duurzaam en organisch. Denk er wel aan een fooi te geven. In Amerika verdient het bedienend personeelnamelijk schrikbarend weinig. Gebruikelijk is 15 tot 20%. Wij aten bij:
The Table, een nieuw concept in Orlando. Je dineert met 22 andere gasten aan een grote tafel en eet al naar gelang wat de kok in huis haalt. 100 dollar p.p. incl. wijn, aperitief en fooi. http://www.thetableorlando.com
Fogo de Chao, een Braziliaans steakhouse, waar ze met pennen met verschillende soorten vlees langs de tafels gaan, aangevuld met lekkers van de saladebar. Diner 46 dollar excl. drankjes. http://www.fogodechao.com
Primo, waar chef Melissa Kelly, die onlangs nog een belangrijke prijs heeft gewonnen in New York, kookt uit de tuin van het J.W. Marriott Grande Lakes. Italiaans en gezond. Drie gangen vanaf 50 dollar. http://www.grandelakes.com
Norman’s, in The Ritz Carlton, waar we het lekkerst hebben gegeten. Chef Norman van Aken heeft veel prijzen gewonnen, het bedienend personeel is heel vriendelijk en de ambiance is Amerikaans, maar op een chique manier. Hier ga je echt uit. Vijfgangenmenu incl. wijn 140 dollar. http://www.normans.com
Tip
Wie de gezelligheid van een levendig centrum zoekt, moet zeker Winter Park bezoeken, dat ten noorden van Orlando ligt. Winter Park heeft gemoedelijke laagbouw en een centrum met veel terrasjes en restaurants gelegen aan een park. Eén keer per week wordt er een boerenmarkt gehouden en de meren met hun prachtige huizen zijn meer dan de moeite waard.
Goede restaurants zijn hier Lumo on Park, menu 35 dollar (http://www.lumaonpark.com), en The Ravenous Pig, aan de prijs voor wat je krijgt (http://www.theravenouspig.com). Op het meer kan een boottrip gemaakt worden voor 12 dollar (kinderen 6 dollar). http://www.scenicboattours.com
Reiswijzer
ArkeFly vliegt in circa elf uur rechtstreeks naar Orlando op maandag en vrijdag, prijs vanaf €399. Delta Airlines vliegt elke dag, met een tussenstop in Atlanta. Een auto is een must in Orlando, wij huurden voor 158 dollar een flinke Chevrolet voor 6 dagen. Vraag om een gps en vermijd tolwegen, tenzij je gepast geld (ook muntjes) hebt. In Orlando is het zes uur vroeger dan in Nederland en de beste reistijd is januari t/m mei. In onze zomermaanden is het er heet en klam.
Bron
Toch in het vervolg maar eens beter het reisprogramma lezen. Waar wij denken aan een paar verantwoorde uurtjes struinen tussen flora en fauna van het Florida Eco Park, blijkt het een 'nachtmerrie' van een hele dag te zijn, die in het teken staat van grenzen verleggen. In de ontvangstruimte worden we eerst gewogen, moeten we een formulier tekenen waarin staat dat de organisatie toch vooral nergens verantwoordelijk voor is en wordt er meegedeeld dat we beter nog even naar het toilet kunnen gaan, want ’daar’ kan het niet. Dat is het moment dat we voor het eerst nattigheid voelen en een lichte vorm van nervositeit.
Groene groep
’Daar’ is een open gebouw in de bush waar we met een safaribus naartoe worden gebracht, omgeven door een groot aantal hoge torens. „Wie zit er in de gele groep en wie in de groene”, vraagt de coördinator. Pffff, die groene zal wel op de safari gaan, zoals wij in gedachten hebben. Niet dus. De gele heeft een ’gemakkelijk’ zip line-programma en de groene groep het 'thrillseeker-parcours’. U raadt het al, wij behoren tot de groene groep. Door onze instructeur Mike worden we in een harnas gehesen, helm op het hoofd en daar gaan we. Het zweet staat ons nu al in de handen, ook omdat de temperatuur ’s morgens zo’n dertig graden is, met een hoge luchtvochtigheid.
Het gemakkelijke parcours is nog altijd heel zenuwslopend.
Even later staat het zweet ook op onze rug na het beklimmen van de twintig meter hoge toren, waar we met de Zip Line Rollercoaster beginnen omdat de gele groep het gemakkelijke parcours bezet houdt. „Bij de dip moet je je even optrekken”, onderwijst Mike ons, „maar daar kom je vanzelf achter.” De dip? Angstig kijken we of we die kunnen ontwaren, terwijl de eerste durfal hangend in het harnas aan een kabel met hoge snelheid het achtbaanparcours aflegt. Na nog wat „nee, ga jij maar voor”, moeten we er toch aan geloven. We gillen al voor de eerste bocht bij de dip waar je een klein stukje naar beneden valt, bij een heel grote dip, als we de bocht om slingeren, als we palen op ons af zien komen, kortom de hele lijn als een gillend speenvarken.
Datzelfde geldt als Mike ons later, zoals eerder beschreven, de diepte in laat vallen. Vervolgens moeten we ook nog eens weer een toren op en ’ins Blaue hinein’ stappen, om voor de grond afgeremd te worden. Tip van iemand die ons voorging: kijk nooit naar beneden. Gelukkig hebben we daarna even rust en worden we teruggebracht naar het hoofdgebouw voor de lunch. Het middagprogramma is bijna saai te noemen: een potje hangend fietsen en zippen van de ene toren naar de andere. We zijn immers ’volleerde’ zippers die geen angst meer kennen. Het begint zowaar leuk te worden, totdat in de namiddag onweer roet in het eten gooit. Minder enerverend is de ballonvaart de volgende ochtend in alle vroegte in de grootste luchtballon van Amerika. Er kunnen maar liefst vierentwintig passagiers mee. Het is onze eerste ballonvaart en eerlijk gezegd een beetje een desillusie. Het meest indrukwekkend is het klaarmaken van de ballon en de landing, die je in spanning afwacht gehurkt in de mand. De stilte die je in de lucht verwacht, wat velen als bijzonder ervaren, wordt overstemd door het gekakel van de passagiers en het inblazen van de warme lucht in de ballon. En het zicht op het vlakke landschap van Florida hebben we na een tijdje ook wel gehad.
Centrifuge
Nee, dan het indoor skydiven ’s middags. Hier kun je niet vallen, alleen omhoog geblazen worden. Toch ziet het er eng uit als we door het plexiglas van de windtunnel iemand zien worstelen om niet tegen de wand op te vliegen. „Het is belangrijk dat je relaxed blijft en goed doorhangt, dus je bekken naar beneden en je kin omhoog”, zegt Andrew tijdens de instructie. Ja lekker hoor, de zenuwen gieren ons door de keel. Maar wat geeft het een kick.
Bekken naar beneden, kin omhoog en handen relaxed in de wind die je omhoog blaast.
Door de wind in de tunnel is Andrew niet te verstaan, maar door middel van afgesproken tekens hebben we contact. Als de duim omhoog gaat, weten we dat het goed doen en er relaxed bijhangen. Bij de tweede sessie worden we al wat zekerder, totdat Andrew ons vastpakt en ons alsof we in een centrifuge zitten rondzwiert van boven naar beneden. Ook hier gillen we, maar dan van opwinding. Dat het kwijl ons uit de mond drupt en onze wangen op niet al te charmante wijze flapperen, mag de pret niet drukken.
Voor we in het vliegtuig richting Nederland stappen, staat er nog één waaghalzerij op het programma: hanggliding. Voor geen goud, hebben we altijd gezegd. Maar daar sta je dan, ofwel lig je dan, met je neus op de grond naar de grassprietjes te staren, knoop in de maag en te wachten op wat komen gaat. „Het vliegtuigje gaat ons zo optrekken naar ongeveer zeshonderd meter”, zegt Malcolm Jones – hangglider pur sang en eigenaar van de Wallaby Ranch – die naast ons in de hangglider ligt. We troosten ons met de gedachte dat we hem als instructeur hebben en dat we in Amerika zijn, waar ze er echt alles aan doen om het zo veilig mogelijk te maken, bang voor schadeclaims.
Het geluid van het vliegtuigje zwelt aan en daar gaan we, hobbel de hobbel over het grasveld, tot de hangglider los komt van de grond. Het duurt zeker een minuut of zeven voor we worden ’geloosd’. Wow, we voelen ons nu echt een vogel. Wat een stilte, wat is dit overweldigend. „Probeer zelf maar eens te sturen”, zegt Malcolm. Oké even dan, want we vertrouwen onszelf voor geen meter. Bovendien zijn we in ons hoofd bezig met de landing. Hoe zet je zo’n ding neer? Voordat we het weten, hobbelen we weer veilig en wel over de grasmat, trots omdat we het gedaan hebben, maar ook opgelucht dat ook deze thrillseeker erop zit. Nog even in de grote vogel over de oceaan en dan blijven we voorlopig met de voeten aan de grond.
Vanuit de luchtballon zie je pas goed hoe vlak Florida is en hoeveel meren er zijn
Doen
Orlando Balloon Rides, vertrek ’s morgens vroeg, prijs 175 dollar (op dit moment zo’n 132 euro) voor een volwassene en één kind onder de tien jaar, elk volgend kind 95 dollar, inclusief glas champagne en ontbijt. http://www.orlandoballoonrides.com
Wallaby Ranch staat bekend als een van de beste hangglidingscholen in de wereld. Je kunt er ook mountainbiken en wandelen en er is een camping met zwembad. Vlucht 175 dollar. http://www.wallaby.com
Het Florida Eco Safari is niet zomaar een park. Het zippen doe je in de natuur van het ongeveer 2 hectare grote Forever Florida Wildlife Conservation, waar je ook kunt paardrijden met een gids en overnachten. De Zip Line Experience zoals boven beschreven kost 135 dollar. http://www.floridaecosafaris.com
Iedereen kan indoorskydiven bij iFLY Orlando. Een sessie van twee keer inclusief instructie kost 60 dollar. orlando.iflyworld.com
Zippen kan ook in Gatorland, boven zo’n 1800 krokodillen en alligators. Een erg hoog pretparkgehalte, maar wie het spannend vindt boven krokodillen te zippen kan hier z’n hart ophalen. http://www.gatorland.com
Slapen
Orlando heeft in tegenstelling tot veel andere grote steden in Amerika een klein en overzichtelijk centrum, maar het is minder interessant om daar een hotel te boeken. Wij verbleven in het super-de-luxe The Ritz Carlton ten zuiden van Orlando, dicht bij shopping outlets, Disney World, Epcot en om de hoek Seaworld. Het heeft maar liefst 582 kamers en ligt in een parkachtige omgeving met meren. Het heeft een 18 holes golfbaan, ontworpen door Greg Norman, een spa en twee hoog aangeschreven restaurants (http://www.ritzcarlton.com). Prijzen liggen rond de 250 euro per nacht voor een standaard, doch zeer luxe kamer. Voor wie minder uit wil geven is er een keur aan hotels en motels in de omgeving.
Het enorme en super-de-luxe Ritz Carlton heeft bijna 600 kamers
Eten
Je kunt in Orlando prima lunchen en dineren en de service is hoog. En ook hier is de trend duurzaam en organisch. Denk er wel aan een fooi te geven. In Amerika verdient het bedienend personeelnamelijk schrikbarend weinig. Gebruikelijk is 15 tot 20%. Wij aten bij:
The Table, een nieuw concept in Orlando. Je dineert met 22 andere gasten aan een grote tafel en eet al naar gelang wat de kok in huis haalt. 100 dollar p.p. incl. wijn, aperitief en fooi. http://www.thetableorlando.com
Fogo de Chao, een Braziliaans steakhouse, waar ze met pennen met verschillende soorten vlees langs de tafels gaan, aangevuld met lekkers van de saladebar. Diner 46 dollar excl. drankjes. http://www.fogodechao.com
Primo, waar chef Melissa Kelly, die onlangs nog een belangrijke prijs heeft gewonnen in New York, kookt uit de tuin van het J.W. Marriott Grande Lakes. Italiaans en gezond. Drie gangen vanaf 50 dollar. http://www.grandelakes.com
Norman’s, in The Ritz Carlton, waar we het lekkerst hebben gegeten. Chef Norman van Aken heeft veel prijzen gewonnen, het bedienend personeel is heel vriendelijk en de ambiance is Amerikaans, maar op een chique manier. Hier ga je echt uit. Vijfgangenmenu incl. wijn 140 dollar. http://www.normans.com
Tip
Wie de gezelligheid van een levendig centrum zoekt, moet zeker Winter Park bezoeken, dat ten noorden van Orlando ligt. Winter Park heeft gemoedelijke laagbouw en een centrum met veel terrasjes en restaurants gelegen aan een park. Eén keer per week wordt er een boerenmarkt gehouden en de meren met hun prachtige huizen zijn meer dan de moeite waard.
Goede restaurants zijn hier Lumo on Park, menu 35 dollar (http://www.lumaonpark.com), en The Ravenous Pig, aan de prijs voor wat je krijgt (http://www.theravenouspig.com). Op het meer kan een boottrip gemaakt worden voor 12 dollar (kinderen 6 dollar). http://www.scenicboattours.com
Reiswijzer
ArkeFly vliegt in circa elf uur rechtstreeks naar Orlando op maandag en vrijdag, prijs vanaf €399. Delta Airlines vliegt elke dag, met een tussenstop in Atlanta. Een auto is een must in Orlando, wij huurden voor 158 dollar een flinke Chevrolet voor 6 dagen. Vraag om een gps en vermijd tolwegen, tenzij je gepast geld (ook muntjes) hebt. In Orlando is het zes uur vroeger dan in Nederland en de beste reistijd is januari t/m mei. In onze zomermaanden is het er heet en klam.
Bron